A Letter on Unity

It’s a peaceful day, the sun is shining, and the kids are getting along. Suddenly, running footsteps race down the stairs, a sneaky giggle is let out, followed by an angry set of footsteps close behind, and the word, “Moooom,” pierces the air. Unity has been abruptly broken. As a parent, I know the importance of unity within the house and the chaos that ensues when brothers and sisters are not living in harmony with one another. The sharp contrast that shakes the house when it shifts from a state of peace and unity to division jars everyone around. Similarly, there is a noticeable difference between churches and regions when the Body is living in unity versus living in division. Where there is greater unity, the Kingdom of God advances at a greater speed, and joy abounds! Where there is division in the Body, the ground is hard soil that takes great effort to plow. 

Sometimes, I find myself in this situation with my kids, responding loudly- partially in humor, “How good and pleasant it is when God’s people (brothers) live together in unity!” (Psalm 133:1) The following verses go on to describe what a great blessing unity is and the anointing that will flow from the Body as it works in unison. Interestingly, this Psalm is titled “A Psalm of Ascents”. We all long to ascend the hill of the Lord, but we must have clean hands, a pure heart, and we must live in unity. When I hear of divisions and dissent, I want to shout from the rooftop, “Don’t you see? We could ascend the hill of the Lord! Instead, we are acting like the Philistines; in total confusion, and striking each other with their swords.” (1 Samuel 14)

The enemy recognizes the importance of unity and works diligently to create divisions, often using our unhealed wounds as a foundation to build upon. Another area the enemy exploits is theological differences, recognizing that if the Body can be divided, arguing over “foolish and stupid arguments” (2 Timothy 2:23-26), it cannot work productively together for the advancement of the Gospel. How beautiful it will be when we lay aside the useless arguments and choose to bless each part of the Body of Christ as He has called them. (1 Corinthians 12) 

Recently, an unbeliever said to me, “I feel like what the Bible says is true, but I can’t get over the fact that there are so many denominations and they all argue that they are right. They can’t even get along with one another, but they claim to serve the same God.” Ouch. Sadly, this was said in a less-reached area, where one would hope that believers were working together as laborers do diligently in the field. The fact is, when we see someone act differently than us, it exposes a fear within us that we may be doing things wrong. The response is either to seek out truth or to act in defense, covering our fear and wounds through judgments. Can we, as mature Believers, lay aside our differences and choose to bless those we don’t understand, or will we continue to be intimidated by the differences? 

I make the same appeal as Paul to the Believers across the globe, in small groups, churches, cities, regions, and across national lines. I appeal to you, brothers, by the name of our Lord Jesus Christ, that all of you agree, and that there be no divisions among you, but that you be united in the same mind and the same judgment. (1 Corinthians 1:10) And to follow the command of Christ to love one another as He loved us(John 13:34), serving others ( Mark 10:35-45), and to honor others above ourselves (Romans 12:10), that through this love, the world will know that we belong to Him.  

• • •

វាគឺថ្ងៃដែលពោរពេញទៅដោយសន្តិភាព ពន្លឺព្រះអាទិត្យកំពុងមានរស្មីចែងចាំង ហើយក្មេងៗក៏ចូលរួមជាមួយ

យើងយ៉ាងរីករាយ។​ ភ្លាមៗក៏មានសូរសំលេងជើងរត់មកពីជាន់ខាងលើមក ហើយសម្លេងសើចក្អាកក្អាយក៏ត្រូវ

បានបញ្ឈប់ ព្រមទាំងសូរសម្លេងនៃសន្ធឹកជើងនៃភាពខឹងកាន់តែខិតកៀកជិតនៅពីខាងក្រោយបន្លឺសម្លេងឡើងថា

“ម៉…..ា…..ក់…….” សម្លេងពុះជ្រែកវាយោរ។ ភាពសាមគ្គីរួបរួមក៏ត្រូវបានបំបែករំខាន។ ក្នុងនាមខ្ញុំជាម្តាយ

ខ្ញុំដឹងថា ការសាមគ្គីភាពនៅក្នុងគ្រួសារវាគឺពិតជាមានសារៈសំខាន់ ប៉ុន្តែភាពចលាចលក៏កើតមានឡើងនៅពេល

បងប្អូនប្រុស ស្រីបង្កើតរស់នៅដោយមិនមានសុខមាលភាពជាមួយគ្នា(ភាពមិនចុះសម្រុង)

ទៅវិញទៅមក។ភាពផ្ទុយគ្នាដ៏មុតស្រួចក៏ចាប់ផ្តើមអង្រួនដល់ផ្ធះទាំងមូល ដែលបានផ្លាស់ប្តូរពីសាមគ្គីភាព និងសុខសាន្ត

ក្លាយទៅជាមានការបែកបាក់ ហាក់បីដូចអ្នករាល់គ្នាជាបំនែកនៃកំទេចចានដែលបានបែក។

វាស្រដៀងគ្នាទៅនឹងការកត់សម្គាល់ភាពខុសប្លែកគ្នារវាងពួកជំនុំ ហើយតំបន់ នៅពេលរូបរាង្គកាយរួបរួមគ្នា និង

រាង្គកាយដែលបែកបាក់។ ទីកន្លែងណាក៏ដោយដែលមានការរួបរួមសាមគី្គភាពដ៏អស្ចារ្យ ព្រះរាជរបស់ព្រះក៏មាន

សន្ទុះយ៉ាងអស្ចារ្យ និងពោរពេញទៅដោយអំណរ!​ ទីកន្លែងណាក៏ដោយឲ្យតែមានការបែកបាក់នៃរូបរាង្គកាយ

វាហាក់បីដូចដីដែលមានភាពរឹង ហើយត្រូវការខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីភ្ជួរដល់វា!

ពេលខ្លះខ្ញុំប្រទះឃើញខ្លួនរបស់ខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះដែរ ជាមួយកូនៗរបស់ខ្ញុំ​ ដោយការឆ្លើយតបដោយ

សម្លេងយ៉ាងខ្លាំងទៅកាន់ពួកគេ បែបលក្ខណះកប្លែងរីករាយ។

ការ​ដែល​បងប្អូន​នៅរួម​រស់​ជា​មួយ​គ្នាគឺ​ជា​ការ​ល្អ​ប្រពៃ និង​សប្បាយ​ក្រៃ‌លែង រស់នៅដោយរួបរួមគ្នា។

(ទំនុកតម្កើង១៣៣៖១) ខគម្ពីរបន្ទាប់បានពិពណ៍នាអំពីភាពអស្ចារ្យនៃការរួបរួមគ្នាដែលជាព្រះពរដ៏អស្ចារ្យ

ហើយនឹងការចាក់ប្រេងតាំងដែលហូរចេញពីព្រះកាយ ដែលធ្វើការរួមគ្នាជាឯកភាព។

រឿងដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ពីចំណងជើងនៃព្រះគម្ពីរទំនុកតម្កើងគឺ ការលើកតម្កើងដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់។

ពួកយើងទាំងអស់គ្នាតែងតែចង់ឡើងទៅកាន់ទីអសនានៃព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ប៉ុន្តែយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែមានដៃដែល

ស្អាត និងដួងចិត្តដ៏បរិសុទ្ធ ហើយយើងត្រូវតែរស់នៅក្នុងភាពរួបរួមគ្នា។

នៅពេលខ្ញុំបានឮអំពីការបាក់បែកគ្នា និងការធ្លាក់ចុះ ខ្ញុំចង់ស្រែកពីលើកំពូលអគារមកថា “អ្នកមិនឃើញ

វាទេ ឬអី” តាមពិតយើងអាចឡើងទៅកាន់ដំណាក់នៃព្រះបាន ប៉ុន្តែពួកយើងបានសម្តែងអាការៈចេញមកដូចជា

ជនជាតិភីលីស្ទីន មានការភាន់ភាំងច្រឡំគ្នាទាំងស្រុង និងការកាប់សំលាប់គ្នាឯងដោយដាវ(១សាំយ៉ូអែល១៤)

មារសត្រូវបានទទួលស្គាល់អំពីសារះសំខាន់នៃការរួបរួមគ្នា យើយវាធ្វើកិច្ចការដោយភាពវាងវ៉ៃឆ្លាតដើម្បីឲ្យមានការ

បែកខ្ញែកគ្នា ជាញឹកញាប់វាបានប្រើប្រាស់របួសដែលមិនមានការព្យាបាល ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះក្នុងការកសាងលើវា។

នៅក្នុងតំបន់ផ្នែកមួយផ្សេងទៀតដែលមារសត្រូវគេងប្រវ័ញ្ចគឺវាបណ្តាលឲ្យមានគំនិតនៃការយល់ដឹងអំពីព្រះមានភាពខុសប្លែកពី

គ្នា ហើយដឹងទៀតថាព្រះកាយនឹងត្រូវបែកខ្ញែក ហើយកើតជាជម្លោះលើរឿងដដែលៗ

“ភាពឆោតល្ងង់ និងជម្លោះលីលា”(២ធីម៉ូថេ២៖២៣-២៦), វានឹងមិនអាចបង្កើតផលផ្លែរួមគ្នាបានឡើយ ក្នុងការ

ឈោងចាប់ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈដំណឹងល្អ។

តើវានឹសមានសោភ័ណភាពស្អាតយ៉ាងណាប្រសិនបើយើងទម្លាក់រាល់ជម្លោះគ្មានប្រយោជន៍ទាំងឡាយ

ហើយចាប់ផ្តើមជ្រើសរើសប្រទានពរដល់គ្នាទៅវិញទៅមកដល់ព្រះកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដូចដែលទ្រង់បានត្រាស់ហៅ

ដល់ពួកគេ។ (១កូរិនថូស១២)

ពេលថ្មីនេះមានអ្នកមិនជឿម្នាក់បាននិយាយមកខ្ញុំ “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា អ្វីដែលព្រះគម្ពីរបានចែងគឺជាការ

ពិត ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែមិនយល់ថាហេតុអ្វីបានជាមាននិកាយជាច្រើន ឈ្លោះគ្នាទាមទារថាការជឿរបស់ខ្លួនគឺត្រឹមត្រូវ

ជាងអ្នកដ៏ទៃ ហើយធ្វើការមិនចុះសម្រុងនឹងគ្នា ប៉ុន្តែប្រកាសថាពួកគេបំរើព្រះតែមួយដូចគ្នា” អូយឈឺ!

វាគឺរឿងដ៏ក្រៀមក្រំមួយ ដែលពាក្យសម្តីមួយនេះត្រូវបាននិយាយនៅក្នុងតំបន់មួយដែលមិនសូវមានការឈោងចាប់

ដែលអ្នកជឿម្នាក់នេះសង្ឃឹមថា យើងគួរតែធ្វើការរួមគ្នាដោយភាពវាងវ៉ៃនៅក្នុងទីវាលដែលទ្រង់បានចាត់ពួកគេទៅ

ការពិតគឺយ៉ាងដូច្នេះ នៅពេលយើងឃើញនរណាម្នាក់សម្តែងអាការះខុសប្លែកពីយើង វាបង្ហាញសេចក្តីភ័យ

ខ្លាចនៅក្នុងយើង ដែលបានគិតថាអ្វីដែលយើងធ្វើគឺមិនត្រឹមត្រូវ។ ការឆ្លើយតបទាំងពីរនេះគឺថា យើងនឹងស្វែង

រកសេចក្តីពិត ឬក៏សម្តែងចេញនៅការប្រឆាំងជំទាស់ គ្របបាំងនៅស្នាមរបួសរបស់យើងតាមរយៈការថ្កោលទោស

តើយើងអាចទេ ក្នុងនាមជាអ្នកជឿដែលមានភាពចាស់ទុំចាប់ផ្តើមទំលាក់រាល់ភាពខុសប្លែកគ្នា ហើយជ្រើស

រើសប្រទានពរសំរាប់អស់អ្នកដែលមិនយល់ ឬយើងនៅតែបន្តរក្សាការបំភិតបំភ័យដោយសារតែភាពខុសប្លែកគ្នា។

ខ្ញុំក៏ធ្វើការចង្អុលដូចជាសាវកប៉ូលដែរ ទៅកាន់អ្នកជឿទាំងអស់ទូទាំងសកលលោក, ក្រុមតូចៗ, ទីក្រុង, ពួកជំនុំ

តំបន់ និងបន្ទាត់ឆ្លងកាត់នៃប្រជាជាតិទាំងអស់។ បងប្អូន​អើយ

ខ្ញុំ​សូម​ទូន្មាន​បងប្អូន​ក្នុង​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌យេស៊ូ​គ្រិស្ត*​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​ថា ចូរ​មាន​ចិត្ត​គំនិត​តែ​មួយ

កុំ​បាក់​បែក​គ្នា​ឡើយ ត្រូវ​ចុះ​សម្រុង​គ្នា​ទាំង​ស្រុង ដោយ​មាន​គំនិត​តែ​មួយ

និង​មាន​យោបល់​តែ​មួយ។(១កូរិនថូស១៖១០)

ខ្ញុំ​ឲ្យ​បទ‌បញ្ជា​ថ្មី​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។

អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដូច​ខ្ញុំ​បាន​ស្រឡាញ់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។ (យ៉ូហាន១៣៖៣៤),

បំរើគ្នាទៅវិញទៅមក(ម៉ាកុស១០៖៣៥-៤៥), ចូរ​ស្រឡាញ់​រាប់​អាន​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ទុក​ដូច​ជា​បងប្អូន​បង្កើត។

ត្រូវ​លើក​កិត្តិយស​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ដោយ​ចិត្ត​គោរព។ 

(រ៉ូម១២៖១០) ដែលតាមរយៈនៃសេចក្តីស្រឡាញ់នេះ ពិភពលោកនិងបានដឹងថាជាកម្មសិទ្ធរបស់ទ្រង់។